Łąkotka jest strukturą chrzęstną – na niej spoczywa kość udowa. Zadaniem łąkotki jest amortyzacja i utrzymywanie prawidłowego obciążenia. Różnorodne badania pokazują, że jest to jedna z najważniejszych struktur kolana.
Wyróżniamy 2 łąkotki:
- łąkotka przyśrodkowa (Meniscus medialis)
- łąkotka boczna (Meniscus lateralis)
Mechanizmy uszkodzenia łąkotki:
– mechanizm urazowy (najczęściej podczas sportu, np.: piłka nożna, narty)
– mechanizm zmian zwyrodnieniowych – łąkotka z biegiem lat traci swoje możliwości amortyzacyjne, degeneruje się, pęka i może ulec uszkodzeniu.
Możliwymi sposobami leczenia jest fizjoterapia (sposób zachowawczy) lub operacja (Artroskopia – czyli przejście z kamerą do wnętrza kolana poprzez dwa małe nacięcia – to daje możliwość dojścia pomiędzy powierzchnie stawowe).
Zadaniem ortopedów podczas operacji jest jak największe oszczędzenie łąkotki. Czyli na przykład szycie łąkotki zamiast jej usuwania. Jeśli operacje nie przynoszą oczekiwanych efektów zaleca się wstawienie np.: implantu.
Po operacji (szyciu) łąkotki około 90 % pacjentów wraca do pełnej aktywności sprzed urazu. Jeżeli podczas operacji udało się zszyć, to tak naprawdę mamy ponownie w pełni funkcję kolana. Jeśli jednak podczas operacji część łąkotki została usunięta, to wszystko zależy od tego: jaka jej część, jaka jest biologia łąkotki, i jak dużo było uszkodzeń towarzyszących. Czasami jest możliwy pełny powrót do sprawności, a czasami pozostaje zespół bólowy kolana.
Najczęściej uszkodzenia łąkotki diagnozuje się dzięki rezonansowi.
About the author